Një fjalë e urte kurde që citohet aq shpesh, do të ngjante shumë banale nëse nuk do të ishte e vërtetë. Një pakicë etnike me rreth 30 milion njerëz u përhap në Lindjen e Mesme, dhe sipas proverbës kurde ata “nuk kanë shokë tjerë, pos maleve”.
Ky proverb u vulos si i vërtetë edhe kësaj jave.
Kurdët, grupi i katërt më i madh etnik në rajon, kanë bërë fushatë për shtetin e tyre që nga fundi i viteve 1800. Në shpërndarjen e perandorisë Osmane që pasoi luftën e parë botërore, ata panë mundësinë e tyre. Kufijtë e një Kurdistan të mundshëm u morën në konsideratë në negociatat pas armëpushimit të vitit 1918, por pasi Turqia u tërhoq, francezët dhe britanikët rrëzuan ato plane dhe ndanë tokat e banuara me kurde midis Turqisë, Irakut dhe Sirisë.
Një mbretëri me jetë të shkurtër kurde brenda Irakut të ditëve moderne u shtyp në vitin 1924 me ndihmën e britanikëve.
Vendimi i javës së kaluar nga Shtëpia e Bardhë për të mos i qëndruar në rrugë pushtimit turk, ndërtoi një tjetër histori të hidhur për kurdët, e cila i ktheu ata sërish në vitin 1975.
Atë vit, presidenti irakian Saddam Hussein bëri një marrëveshje paqësore të befasishme me Shahin e Iranit. Armët dhe paratë amerikane që kishin hyrë në forcat kurde të Peshmergeve që luftonin Huseinin u ndërprenë papritmas. Ushtria e diktatorit irakian kundërveproi menjëherë për luftëtarët e bllokuar kurdë.
Deri në vitet 1980, amerikanet e shikuan Huseinin si më me favor. Administrata e Ronald Reagan vazhdoi të mbështesë luftën e tij kundër Republikës tani Islamike të Iranit, përderisa ushtraët e tij hodhën gaz dhe bombarduan komunitetin kurd në një fushatë që gjykatat irakene tani e kanë njohur si gjenocid. Një sulm me armë kimike në qytetin verior të Halabjes në mars 1988 vrau deri në 5000 njerëz, kryesisht civilë.
Në vitin 1990 pushtimi i Huseinit në Kuvajt e ktheu atë në një armik amerikan. Një forcë e udhëhequr nga SHBA-të e nxori Irakun nga Kuvajti dhe administrate e George Bush inkurajoi Shiitët dhe kurdët e Irakut që të ngriheshin kundër regjimit të Husseinit. Kryengritja jugore e Irakut u shtyp, por rezistenca në veri, e ndjekur nga imponimi i një zone pa fluturim nga forcat perëndimore të udhëhequr nga një iniciativë në Mbretërinë e Bashkuar, lejuan krijimin e një zone autonome kurde që u bë një republikë autonome. Kjo përfundimisht dështoi pasi ata nuk morën asnjë mbështetje nga SHBA-të.
Lufta nacionaliste kurde pati një ringjallje në Turqi në vitet 1980 me formimin e partisë së Punëtorëve të Kurdistanit (PKK). Grupi militant ka zhvilluar një luftë guerile kundër shtetit turk për 35 vjet. Gjatë konfliktit kanë mbetur të vrarë 40 mijë njerëz dhe PKK u klasifikua si grup terrorist nga SHBA-të, BE-ja dhe Britania e Madhe.
Në kaosin e luftës civile Siriane, luftëtarët kurdë morën nën kontroll qytetet kryesore nga ushtria siriane dhe i mbrojtën ata nga Shteti Islamik, pasi grupi filloi të zgjerohej dhe të forcohej pas vitit 2014.
SHBA-të të dëshpëruara për një aleat të besueshëm në Siri, ndihmuan kurdet me sulme ajrore kundër ISIS-it, ndihmuan me armatim dhe natyrisht edhe me para.
Kjo aleancë ngriti “nervat” e Turqisë, e cila e shikonte situatën e alarmuar.
Pas telefonatës së javës së kaluar me presidentin turk Recep Tajip Erdogan, Trump befasoi botën, por edhe administratën e tij, duke njoftuar për tërheqjen e turpave amerikane nga Siri dhe duke lejuar kështu ushtrinë turke që të hyjë në veri-lindje të Sirisë dhe të pastrojë zonat kufitare të luftëtarët kurdë që Ankaraja i konsideron si terroristë, dhe të cilët deri para disa ditësh ishin aleatët më të fortë të SHBA-ve në luftën kundër ISIS-it./Guardian/ Përktheu: arbresh.info
Ngritet aktakuzë ndaj shtatë personave për “Kontraband...
Osmani ndan fotografi nga New York: Për ta përfaqësuar Kosov...
Zhduket një i mitur në Gjakovë
Vidhet një shporet në veri, policia duke hetuar rastin
Bora dhe Heidi shumë shpejt me programe televizive, ja ku do...
Izraeli thotë se ka goditur qindra caqe në Liban